Nasza patronka

Irena Kwinto 23.01.1914 - 1.02.1981
Pisarka, poetka, mieszkała w Lidzbarku Warmińskim. Pisała dla dzieci. Była związana z ziemią warmińsko - mazurską. Kawaler Orderu Uśmiechu

Uroczystość nadania imienia odbyła się w 1993r. z okazji 15-lecia Przedszkola.

 

 

„Nasza Patronka Irena Kwintowa"

Ubierała baśnie w słowa.
Pisała o Łynie, przyjaźni, o lesie
i nawet o zabawkach
historię znajdziecie.
Ziemię warmińską umiłowała,
na niej mieszkała, o niej pisała.
 

Dzieciom tak się te baśnie spodobały,

 że nazwy grup z nich sobie wybrały.

Żółte Kaczuszki i po wodzie pływają,

z Łabędziami skrzydłami wesoło machają.

Dzwoneczki zawsze ładnie tańczą i śpiewają,

ze złotymi Rybkami często się mijają.

Kolorowe Bratki skoczyły w tany,

porwały w pląsy brązowe Kasztany.

Zielone Żabki w trawie kumkają,

a Gwiazdeczki na niebie

prześlicznie migają. 

O przyjaźni, o miłości,
o smutku i radości,
o tym wszystkim się dowiecie,
gdy legendy naszej Patronki
czytać będziecie.

 

 

 

 

 

 

DLACZEGO IRENA KWINTOWA ZOSTAŁA NASZĄ PATRONKĄ?

JEST AUTORKĄ BAŚNI, KTÓRE W DOSTĘPNY I CIEKAWY SPOSÓB opowiadają o regionie warmińsko - mazurskim. Jej utwory włączone są do najcenniejszych regionalnych zbiorów baśni. Są one bardzo cenne pod względem literackim i artystycznym. Noszą tytuł „Baśnie z Krainy Tysiąca Jezior". Należą do nich zbiorki: „Dar Królowej Róż", „Pierścień orlicy" oraz „Uśmiechnij się bajko".
PIĘKNIE OPOWIADAŁA BAJKI DZIECIOM, przekazywała małym słuchaczom baśnie , odwołujące się do prawdziwych uczuć bliskich każdemu człowiekowi. Przez lata współpracowała ze „Świerszczykiem", „Płomykiem", rozgłośnią radiową w Olsztynie, „Słowem Powszechnym" i „Słowem na Warmii i Mazurach".
DZIECI CHĘTNIE SŁUCHAJĄ JEJ BAŚNI. Są one im bliskie. Wiele jest w nich spokojnej mądrości, dobroci. Autorka po mistrzowsku łączy w swoich utworach język archaiczny, ludowy, nie znany dzieciom, ze współczesnym, który uzupełniając się doskonale wyjaśnia wiele pojęć i wskazuje na ich historyczny rodowód.
SZCZEGÓLNE MIEJSCE W BAŚNIACH I LEGENDACH I. KWINTOWEJ ZAJMUJE PRZYRODA.   Autorka przekazuje w opisach wiedzę i uczucia, pokorę i podziw wobec jej praw i mądrości. Przyroda współuczestniczy w akcji utworów, współgra z przeżyciami wewnętrznymi bohaterów, często odzwierciedla ich stany psychiczne, tworzy nastrój . Czytając utwory I. Kwintowej słyszy się szum mazurskiej kniei, mowę kamieni i świergot ptaków, plusk ryb, widzi się kobierce traw, wrzosów, czuje się zapach ziół i deszcz fal na jeziorach, skargę zadumanych rzek. Jest w nich klimat surowości przyrody jej nieprzystępność, potęga i szczodrość zarazem.
POŚWIĘCIŁA SWOJE ŻYCIE DZIECIOM. Zasłużona działaczka TDP, nauczycielka - instruktorka pracy rękodzielniczej, aktywna działaczka społeczna, członek Komisji Oświaty i Kultury. Przyjaciel dzieci - kawaler „Orderu Uśmiechu" (1974r.) oraz „Zasłużona dla Warmii i Mazur".
JEJ TWÓRCZOŚĆ JEST POMOSTEM MIĘDZY PRZESZŁOŚCIĄ, A PRZYSZŁOŚCIĄ. Akcje jej utworów toczą się w konkretnych miejscach na Warmii i Mazurach, opowiadają o genezie nazw miast, wsi, jezior, rzek, które dzieci często znają z autopsji. Oparte są na miejscowych podaniach ludowych, historiach prostych i niezwykłych.
JEJ BAŚNIE SŁUŻĄ KSZTAŁTOWANIU WŁAŚCIWYCH POSTAW MORALNYCH. W bajkach i legendach jest przyjaźń, pomoc,  życzliwość. Baśnie posiadają wiele wartości poznawczych, wychowawczych i estetycznych. Żyją nadal w sercach i umysłach ludzi, są elementami polskiej kultury.

                                                                                              Opracowały: Marzena Sosnowska, Barbara Dubrowska